Κανάλι YouTube

Είσοδος

Ανδρέας Μουμτζής

η πρώτη σελίδα του γράμματος του Ανδρέα Μουμτζή

Έντονη είναι  (και πως θα μπορούσε να μην ήταν άλλωστε)  η συγκίνησηπου κρύβουν μέσα τους τα αναρίθμητα γράμματα των Ελλήνων στρατιωτών μας, τα οποία απευθύνονταν στους οικείους τους.
Ξεχνώντας μάλιστα τις δικές τους δυσκολίες, το μυαλό τους γυρίζει πίσω στην οικογένεια και στην καθημερινότητά τους, διαβάζοντας ξανά και ξανά τα ίδια γράμματα.
Μοναδική διέξοδο οπτικής επικοινωνίας , που πολλές φορές δεν είναι κι αυτή εφικτή , μια φωτογραφία.
 
Σε ένα από αυτά τα γράμματα ο Ανδρέας Μουμτζής*, από την Κωνσταντινούπολη ( Κάτοικος Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης) γράφει στη γυναίκα του, λίγες μόλις ημέρες πριν σκοτωθεί.
                                                       
                                                         "   21-3-1941
Αγαπητή μου γυναίκα
Έλαβα την επιστολή της 24-2 μαζί με την φωτογραφία και χάρηκα πάρα πολύ , μάλιστα συγκινήθηκα εις σήμερον που με πήραν τα κλάματα ύστερα από τόσον καιρό.
Με ζητάς να σου στείλω μια φωτογραφία αλλά δυστυχώς δεν γίνετε τίποτα προς το παρόν διότι εδώ στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίαςδεν υπάρχει φωτογράφος.
Επίσης δια το δέμα σου που μου είχες αποστείλει ακόμη δεν το πήρα,  μόλις το πάρω θα σε γράψω , όμως λάβε υπόψην σου ότι είναι και πολλοί άλλοι που δεν πήραν τα δέματά τους , της ίδιας ημερομηνίας με το δικό μου, μην τυχόν και πας και κάνεις καμίαν ενέργειαν.
Και αν σου είναι εύκολο να μου στείλεις μερικά δελτάρια διπλά και όχι μονά.
Επίσης γράψε μου τι επίδομα σου δίνουν αγαπητή μου αγάπη.
Η είδηση του αποθανόντος πατέρα μας μου επροξένησε βαθύτατη στεναχώρια .
Συγχωρεμένο να ' ναι ,   έτσι είνε ο κόσμος.
Γράψε μου εάν σας δίνουν συσίτιο και πως περνάτε.
Να μου στείλετε μιαν φωτογραφία να είναι η μητέρα, η Νίνα και η Ευδοκία και σεις όλοι μαζί, για να σας θυμούμε.
Να μην μου στείλετε  έστω και μίαν καρφίτσα εάν δεν σας ζητήσω εγώ.
Παρακαλώ δώστε χαιρετισμούς σε όλους γενικώς
 
Ανδρέας Μουμτζής."
 
 
* Ο Μουμτζής Ανδρέας του Μιχαήλ γεννήθηκε το 1905 στην Κωνσταντινούπολη, στην περιοχή του Γαλατά. Ήρθε πρόσφυγας στην Ελλάδα το 1922 σε ηλικία 17 ετών και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.
          Παντρεύτηκε την Αγαθή Παπαδοπούλου  Κωνσταντινο-πολίτισσα προσφυγοπούλα και απέκτησαν τρία παιδιά. Δημιούργησε μία μικρή βιοτεχνία κοπής καπνού και παραγωγής τσιγάρων μέχρι το 1940 που επιστρατεύτηκε κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.
          Έμεινε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στην πρώτη γραμμή συμμετέχοντας στις μάχες γύρω από την περιοχή της Χιμάρας. Σκοτώθηκε στις αρχές Απριλίου 1941 κατά την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων, όταν τα γερμανικά στρατεύματα πλησίαζαν απειλητικά και υπήρχε φόβος να περικυκλωθούν από Γερμανούς και Ιταλούς. Μεταφέρθηκε μαζί με άλλους νεκρούς ήρωες πάνω σε ένα κάρο με σκοπό να θαφτεί σε ομαδικό τάφο. Με πρωτοβουλία του τότε δήμαρχου Καλαμαριάς αείμνηστου κ. Καρατζά η οικογένειά του πήρε τη σορό και την ενταφίασε στον οικογενειακό τάφο στα κοιμητήρια Καλαμαριάς στις 20 Απριλίου 1941.
 
 
Το γράμμα ανήκει στο προσωπικό αρχείο της εκαπιδευτικού Ρούλας Ντιρλή, συγγενής του Ανδρέα Μουμτζή,  από τον Πολύγυρο Χαλκιδικής.

η πρώτη σελίδα του γράμματος του Ανδρέα Μουμτζή
η δεύτερη σελίδα του γράμματος του Ανδρέα Μουμτζή
Your rating: None Average: 4 (4 votes)

Νέα του Συλλόγου